The Velvet Underground

The Velvet Underground met Lou Reed en John Cale zijn altijd inspirerend geweest. En David Bowie, de producer van Transformer, het beste album van Lou Reed.

 

Afterhours. Drumster Maureen (Moe) Tucker zingt het op het album The Velvet Underground. En Lou Reed op het live-album Max's Kansas City.

Afterhours

(Lou Reed, 1969)

Wagon Wheel. Een song van Transformer. Lou speelde het zelden live. Gewoon leuk om te doen. 

Wagon Wheel

(Lou Reed, 1972)

Rebel, Rebel. Een singletje van Bowie uit het eind van zijn Ziggie-Stardusttijd. A boy or a girl? 

Rebel, Rebel

(David Bowie, 1974)

The Passenger. Een lied over Berlijn en de S-Bahn, waarschijnlijk. Iggy Pop onder andere in samenwerking met David Bowie die ook mee speelt op de versie op het album Lust for Life. Vandaar dat ie in deze rubriek mag. 

The Passenger

(Iggy Pop, Ricky Gardener, 1977)

Sunday Morning. Lou Reed kondigt dit nummer zo aan in Max's Kansas City op 23 augustus 1970: "Oh, when you done something so sad, and wake up the next day and you remember it." Wie kent dat gevoel niet?  Overigens was ik toen bezig met de introductietijd als eerstejaars op de universiteit in Amsterdam. 

Sunday morning

(Lou Reed, 1970)

Berlin. Voor het eerst verschenen in 1972 op Lou Reed zijn eerste plaat na The Velvet Underground. Een jaar later het beginnummer van het album Berlin, één van de deprimerendste platen ooit. Maar het titelnummer is, vind ik, van een enorme pracht. 

Berlin

(Lou Reed, 1972)

I'm waiting for my man. Naast Sweet Jane volgens mij de "signature song" van The Velvet Underground. Blut en ziek wachtend op je drugsdealer: wie herkent dit niet? Ik doe hier de versie die David Bowie vaak speelde. Spannender dan de meeste versies van Lou Reed. 

Waiting for my man

(Lou Reed, 1965)

Pale Blue Eyes. Duidelijk verhaal, dit nummer. Het zou gaan om de eerste liefde van Lou Reed, een meisje genaamd Shelley Albin. En inderdaad: ze was getrouwd. Maar ze had geen lichtblauwe ogen, maar meer lichtbruin, zo zegt men. 

Pale Blue Eyes

(Lou Reed, 1969)

Vicious. De oorsprong? "Andy Warhol said, 'Why don't you write a song called Vicious?'" Reed told Rolling Stone in 1989. "I said, Well, Andy, what kind of vicious? 'Oh, you know, vicious like I hit you with a flower.' And I wrote it down, literally - I kept a notebook in those days."

Vicious

(Lou Reed, 1972)

Femme Fatale. Een lied over Edie Sedgewick, de "superstar" van Andy Warhol in de Factory.

Femme Fatale                                     

(Lou Reed, 1966)

I'll be your mirror. Een nummer dat Lou Reed schreef voor Nico, de Duitstalige zangeres van The Velvet Underground. Lang voor ze bij The Velvets kwam zou Nico na een optreden op Lou zijn afgestapt en gezegd hebben: "Oh Lou, I'll be your mirror". Nou, OK dan.  Een soort "I want to hold your hand", maar dan in de New York scene van Andy Warhol. 

I'll be your mirror                            

(Lou Reed, 1966)

Sweet Jane

(Lou Reed, 1970)

Fear is a man's best friend

(John Cale, 1971)

The man who sold the world

(David Bowie, 1970)